Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

The World Has No Eyedea (προβολή)

Ευχαριστούμε για την παρεύρεση σας στην μία και μοναδική προβολή (στην Αθήνα) του ντοκυμαντέρ για τη ζωή, το έργο και τον θάνατο του Eyedea. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία και ο υποτιτλισμός του ντοκυμαντέρ αλλά και η διοργάνωση του σε "κανονικό" σινεμά, για 'μας. Παρακάτω παραθέτω μέρος των κειμένων του φυλλαδίου που μοιράσαμε στην προβολή. Είναι λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη και ένα κομμάτι του μεταφρασμένο στα ελληνικά, από εμένα.

Το ντοκιμαντέρ “The World Has No Eyedea” είναι ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Micheal “Eyedea" Larsen. Ο Micheal “Eyedea” Larsen ήταν ένα θαύμα του 21ου αιώνα, ένας ράπερ πρωταθλητής του freestyle και πολλών rap battles, ένας κιθαρίστας, ένας χορευτής breakdance, ένας πανκ τραγουδιστής, ποιητής, φιλόσοφος, και υποστηρικτικός φίλος για πολλούς. Το φιλμ είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο και βραβευμένο ντοκιμαντέρ που αφηγείται την πραγματική ιστορία πίσω από αυτό το μοναδικό αφανή, underground καλλιτέχνη ως μια θετική δύναμη για τους φίλους του, την οικογένεια και τους οπαδούς του.



“Είναι μια μεταφορά για πως είναι να ζεις στην Αμερική όταν η καταγωγή σου είναι διαφορετική. Η Αμερική με μεγάλωσε. Είμαι προϊόν αυτής της κοινωνίας, άλλα μερικές φορές αναρωτιέμαι πως θα ήταν αν είχα μεγαλώσει σε μια άλλη χώρα. Είμαι μισός Λιβανέζος και κυρίως Ιρλανδός από την άλλη. Αυτά πρέπει να σου είναι αρκετά για να συμπληρώσεις τα κενά” – Ο Eyedea σε συνέντευξη του από fan. Το δημοσίευσε η μητέρα του στο facebook.

Read Wiped In Blue

Ποτέ δεν γνώριζα την μητέρα μου, όταν γεννήθηκα ήταν νεκρή.
Ποτέ δεν με ήθελε, τουλάχιστον ο πατέρας μου έτσι έλεγε.
Υποστήριζε πως ήταν μολυσμένη, αδαής, απολίτιστη.
Αυτές τις ιδέες έχωσε στο κεφάλι μου.
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με περισσότερα δωμάτια απ’ όσα μπορούσα να μετρήσω.
Χωρίς συγγενείς, απλώς με ξένους που πήγαιναν μέσα-έξω.
Ο πατέρας μου μισούσε όλους τους γείτονές μας.
Αν έμπαιναν εμπόδιο στα κέρδη του ήταν τελειωμένοι
γιατί το να τα παίρνει όλα δικά του ήταν το μόνο που τον ένοιαζε.
Από την γέννηση του ήταν βάρος για την ανθρωπότητα.
Εύχομαι να ‘χε πεθάνει εκείνος αντί η μητέρα μου.
Ίσως τότε να αγαπούσα την οικογένειά μου.
Αλλά χαμογελάω στον πατέρα μου κρύβοντας το συναίσθημα του «σε μισώ».
Κάθε μέρα φοράει τα ίδια τρία χρώματα με το ίδιο κοστούμι.
Και η Μητέρα θα εμφανιζόταν σε ‘μενα κάθε φορά που έκλεινα τα μάτια μου,
βυθιζόμουν στη σκέψη της όμορφης φωνής της
και στα νανουρίσματα που τραγουδούσε,
μέχρι να αποκοιμηθώ. Τότε θα ξυπνούσα και θα είχε χαθεί.
Όλη μου τη ζωή η ψυχή μου αντηχούσε τα τραγούδια της.
Υποθέτω πως το γρασίδι φαίνεται πάντα πιο πράσινο στην αντίθετη πλευρά.
Και η άυλη εμπειρία κατασκευάζει έναν Λεβιάθαν.
Από το Κοράνι μέχρι τους καλικάντζαρους,
από πότε η Αμερική έπεσε μεταξύ του Λιβάνου και της Ιρλανδίας;

Η Μητέρα ήταν νανούρισμα, ο πατέρας χωνευτήρι.
Είμαι άγγελος στα μάτια του πατέρα μου
απλώς και μόνο γιατί τον βοηθά να σαπίζει.
Η ελευθερία ουρλιάζει στον ουρανό 
πληγωμένη από ένα πολιτισμικό σοκ.
Η Μητέρα ήταν νανούρισμα, ο πατέρας χωνευτήρι.
Η φιλοσοφία του ήταν πως για να ανέβεις πρέπει να ρίξεις κάποιον κάτω.
Αυτό ήταν το μόνο που έμαθα γιατί ήταν το μόνο που υπήρχε εδώ γύρω.
Βρήκα τα ελαττώματα στις μεθόδους του παρατηρώντας τον εαυτό μου.
Ο πατέρας διάβολος: Θείος μονάχα για όλους τους άλλους.
Με έμαθε πως να μιλάω χωρίς να σε κοιτάζω στα μάτια.
Μου έδωσε ένα ωράριο 9 με 5. Με έκανε να αγνοώ τα νανουρίσματα.
Μια λακκούβα από στεγνά δάκρυα με σκιάσε άχρωμα
και με κατηγοριοποίησε σαν ένα μωρό που αποτύγχανε
να συνειδητοποιήσει πόσο μακριά από την Μητέρα του ήταν.
Η σχέση μας ήταν γεμάτη με δύναμη παρότι αόρατη.
Δύσκολο να σταματήσω να ακούω την ποίησή Της.
Διαπεραστικά συναισθήματα διαρρέουν.
Με τις νότες που πατάει επιπλέω αψηφώντας την βαρύτητα.
Η μόνη Μητέρα που ξέρω είναι στην φαντασία μου.
Και πάει κάπως έτσι…

 Η Μητέρα ήταν νανούρισμα, ο πατέρας χωνευτήρι.
Είμαι άγγελος στα μάτια του πατέρα μου
απλώς και μόνο γιατί τον βοηθά να σαπίζει.
Η ελευθερία ουρλιάζει στον ουρανό 
πληγωμένη από ένα πολιτισμικό σοκ.
Η Μητέρα ήταν νανούρισμα, ο πατέρας χωνευτήρι. 

Μια μέρα ο μπαμπάς θα πεθάνει, θα πνιγεί με το όπλο που αγόρασε.

Κι όταν αυτή η μέρα έρθει θα επιστρέψω στην Μητέρα μου
και θα περπατήσουμε χέρι-χέρι στον παράδεισο.
Και όταν τα σύννεφα χωριστούν θα της πω ότι την αγαπάω.
Και θα δεχτεί με ανοιχτή καρδιά, χωρίς αμφιβολία.
Εκτός αν ο μπαμπάς είχε δίκιο και ήταν πραγματικά ένα τέρας.
Ίσως η σιλουέτα της να αντικατοπτρίζει την κόλαση της παιδικής ηλικίας του.
Ίσως είναι τόσο τρελή που κανείς δε νοιάστηκε να βοηθήσει.
Αλλά αν τίποτε άλλο, σ’ αυτή τη γη, δε μπορούσε να διορθώσει το πνεύμα της,
στοιχηματίζω ότι το χαμόγελό μου θα μπορούσε.
Οι εντάσεις των τραγουδιών της μειώθηκαν όσο μεγάλωνα,
ο πατέρας έγινε η μόνη επιρροή στη συμπεριφορά μου.
Τώρα είμαι ρομποτικά ιμπεριαλιστής, και δεν με νοιάζουν οι άλλοι.
Χαρακτηριστικά που κληρονόμησα από το παντοδύναμο εγώ των γονιών μου.
Το σύμβολο του είναι ο αετός, αλλά το παιδί του δεν είναι ελεύθερο.
Δεν θα βρεις κανένα σημάδι στο λαιμό μου που να δείχνει ότι είμαι περήφανος που είμαι εγώ.
Δεν είμαι μεγάλος, η έννοια της ενήλικης ζωής είναι νεκρή.
Εκείνος άφησε σημάδια στην πλάτη μου όταν διάβασε το τετράδιό μου.
Υποθέτω πως το γρασίδι φαίνεται πάντα πιο πράσινο στην αντίθετη πλευρά.
Από το Κοράνι μέχρι τους καλικάντζαρους,
από πότε η Αμερική έπεσε μεταξύ του Λιβάνου και της Ιρλανδίας;

Η Μητέρα ήταν νανούρισμα, ο πατέρας χωνευτήρι.
Είμαι άγγελος στα μάτια του πατέρα μου
απλώς και μόνο γιατί τον βοηθά να σαπίζει.
Η ελευθερία ουρλιάζει στον ουρανό 
πληγωμένη από ένα πολιτισμικό σοκ.
Η Μητέρα ήταν νανούρισμα, ο πατέρας χωνευτήρι.

Μπαμπά μη νομίζεις ότι έχω ξεχάσει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ό,τι δε με σκοτώνει με νευριάζει περισσότερο.